Grzyby i spychanie na skały

Termomodernizacja zamku doprowadziła do odkrycia poważnych zmian w murach wywołanych między innymi właśnie przez grzyby, które to zmiany wymagają dodatkowych dużych prac i kosztów, jeśli zamek ma jeszcze postać i służyć jako biblioteka czy muzeum. Radni miejscy radzą kogo prosić o wsparcie i oby się udało kogoś znaleźć.

Można by powiedzieć, że trzeba rozgryźć problem, którego nikt nie przewidział. To trochę właśnie jak z żeglowaniem i skałami, które się zobaczyło w ostatnim momencie i trzeba natychmiast coś zrobić, bo jak nie, to katastrofa jest nieuchronna. Trzeba by ktoś podjął decyzję, trzeba by czyjeś ręce wykonały konieczne czynności, trzeba kapitana i trzeba załogi, trzeba współpracy. Tego rodzaju sytuacje sprzyjają szukaniu odpowiedzialnych za zaistniały stan rzeczy, chociaż akurat w przypadku zamku w Kętrzynie, to chyba trudno pociągnąć grzyby do odpowiedzialności.

Życie jednak stwarza scenariusze, kiedy człowiek jest postawiony przed pewnymi faktami, w wyniku decyzji i działań innych ludzi, i żąda się od niego reakcji na zaistniałą sytuację i odpowiedzialności za nią. Typowa korporacyjna czy urzędnicza spychologia, równie popularna jak grzyby na zamku kętrzyńskim. A wtedy metafora bycia zepchniętym na skały zyskuje swój bardzo realny wymiar. Poczucie niesprawiedliwości i krzywdy, obrona własna, przekonanie, że to nie fair, tłumaczenie, że to przecież nie ja, nic nie daje, bo argumenty jakie by nie były nie przekonują, a człowiek ponosi konsekwencje wyborów i działań innych. Ponosi to niechętnie, wbrew swej woli i z poczuciem, że to jawna niesprawiedliwość, kolejny przykry problem, którego być nie powinno.

Trudno mi, kiedy rozważam takie sytuacje, nie myśleć o ewangelii i o tym, co się stało z Jezusem. Okres postu przygotowuje nas do myślenia o Nim, który nie tyle został zepchnięty na skały, co zawieszony na krzyżu, z powodu działań innych, z powodu naszych działań.

Szymon Kołdys
pastor@baptysci.ketrzyn.pl