Historia Granicy: Co łączy Granicę z Ostródą? (część II)

Jak wcześniej zaznaczyłem początki działalności klubu na ziemi kętrzyńskiej nie były łatwe. Trudno z całą pewnością stwierdzić co było główna przyczyną kłopotów i problemów, ale wydaje się, że przede wszystkim brak stabilności kadry zespołu oraz częste absencje zawodników na treningach i meczach. Wynikały one z faktu, że zawodnicy przede wszystkim byli żołnierzami, których obowiązki służbowe bardzo często zmuszały do wyjazdów w tzw. „teren”. Sytuacja, kiedy zespół oparty o żołnierzy stosunkowo krótko ( niespełna 2 lata) przebywających w Kętrzynie i opuszczających go po zakończeniu służby, nie sprzyjał procesowi budowy silnej w dłuższym przedziale czasowym drużyny.

O ile w roku 1948 Granica ostatecznie zgłosiła swój akces gry w klasie A, który mimo sprzeciwu niektórych klubów został ostatecznie zaakceptowany przez Mazurski ZPN, to jednak pierwszy mecz ligowy z ZZK Ostróda zaplanowany na 04.04.1948 zakończył się... wycofaniem zespołu z rozgrywek na tym poziomie i zgłoszeniem go do rozgrywek klasy B. W ich fazie finałowej, która rozpoczęła się 29 czerwca, Granica rywalizowała ze zwycięzcami pozostałych 4 grup, tj. WKS Sturm Mrągowo, ZKS Pocztowiec Olsztyn, WKS Salwa Morąg i WKS Strażnica Ostróda. Mimo braku ostatecznych wyników tej rywalizacji, z lektury kolejnych publikacji prasowych wynika, że uzyskała ona awans do rozgrywek klasy A w roku 1949. Jednak wobec wspomnianych wyżej problemów, kętrzynianie zgłosili się tylko do klasy B.

Wgłębiając się w historię Klubu, okazuje się, że „korzenie” dzisiejszej Granicy sięgały nie tylko Olsztyna, ale również Ostródy. Ma to związek z powołanym tam w dniu 21 września 1946 r. Centrum Wyszkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza, którego, słuchacze swoją aktywność sportową realizowali początkowo poprzez współpracę z ZZK Kolejarz Ostróda, ale później, w roku 1947 usamodzielnili się i jako WKS Centrum uczestniczyli w rozgrywkach piłkarskich klasy „B” . W marcu 1948 r. dokonano zmiana nazwy klubu na WKS Strażnica. W tym samym roku, Centrum Wyszkolenia zostaje zreorganizowane i przeniesione ( wraz z klubem) do Kętrzyna, aby w we wrześniu roku 1949 stać się Oficerską Szkołą WOP. Tym samym na terenie kompleksu koszarowego przy dzisiejszej ulicy Generała Władysława Sikorskiego znalazły się dwie jednostki organizacyjne WOP, tj. 7 Brygada WOP i Oficerska Szkoła WOP, a wraz z nimi funkcjonujące w ich ramach struktury sportowe.

Wejście w roku 1949 ustawy w sprawie kultury fizycznej i sportu zerwało ze sportowymi tradycjami II Rzeczpospolitej, wprowadzając w ich miejsce wzorce obowiązujące w ówczesnym ZSRR. Podstawę stanowił sport szkolny, a w dalszej perspektywie branżowe zrzeszenia sportowe, finansowane i kontrolowane na wszystkich szczeblach przez państwo. W roku 1948 Wojska Ochrony Pogranicza włączono do Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego ( odpowiednik obecnego MSWiA) i w związku z tym struktury sportowe funkcjonujące w jednostkach mu podległych podporządkowano Zrzeszeniu Sportowemu Gwardia. Zarówno WKS Granica jak i WKS Strażnica zmuszone były zmienić dotychczasowe nazwy i przyjąć narzucony odgórnie „szyld” Zrzeszenie Sportowe Gwardia, przy czym w Brygadzie WOP było to Zrzeszenie Sportowe Gwardia nr 1, natomiast przy Szkole Oficerskiej WOP numer 2. Jeszcze w grudniu 1949 r. koło działające przy OSWOP powołało do życia następujące sekcje sportowe: lekkoatletyka i pływanie, gimnastyka, piłka nożna, boks, tenis stołowy i gier sportowych.

W dalszym ciągu kłopoty organizacyjno – personalne miała drużyna piłki nożnej, biorąca w roku 1950 udział w rozgrywkach klasy A, którą w czasie trwania sezonu wycofano z gry. Prawdopodobnie było to skutkiem braku porozumienia i współpracy między władzami kół w tej dziedzinie sportu. Mówiąc o ostródzkich „korzeniach” Granicy, trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że tak naprawdę dopiero w roku 1957 wplotły się one w historię kętrzyńskiej Granicy. Stało się to za sprawą zmian organizacyjnych w strukturze kętrzyńskiego WOP – u, w ramach których w miejsce dotychczasowej Brygady powołano do życia Kętrzyński Oddział WOP. Jego nieliczne stany osobowe, a także zakres zadań, które przed nim postawiono, nie dawały możliwości prowadzenia klubowej działalności sportowej. To było powodem zaniechania działalności koła nr 1, a dorobek i potencjał kadrowo – zawodniczy przejęło koło przy OSWOP (nr 2). Klub Granica, który do swej poprzedniej nazwy powrócił 5 sierpnia 1957 roku, oparty została zatem o potencjał ludzki Oficerskiej Szkoły WOP, uzupełniany okazjonalnie wyróżniającymi się sportowcami Oddziału oraz po raz pierwszy w swej dotychczasowej historii cywilnymi mieszkańcami miasta i okolic.

Poza zmianą nazwy i powrotem do historycznej nazwy klubu, ówcześni działacze zdecydowali o tym, ze Granica pozostanie w Federacji Klubów Sportowych Gwardia. W Klubie działały wówczas następujące sekcje sportowe: piłki nożnej, piłki siatkowej, piłki ręcznej, strzeleckiej, bokserskiej, choć należy dodać, że we wcześniejszym okresie, poza już wymienionymi działały również sekcje: hokeja na lodzie, koszykówki czy judo. Szczególnie utytułowana była sekcja strzelecka, ale wynikami sportowymi i osiągnięciami tej i innych sekcji klubu zajmiemy się nieco później. Do roku 1966 Klub prowadził swoją statutową działalność, z większymi lub mniejszymi sukcesami i był liczącą się na mapie województwa ( a w strzelectwie również Polski), organizacja sportową. Niestety w roku 1965 pojawiły się nad nim „czarne chmury”. Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowane zostały resortowi Obrony Narodowej, a w 1967 roku podjęto decyzję o przekształceniu szkół oficerskich Wojska Polskiego na szkoły wyższe.

Kształcenie kadr oficerskich dla WOP powierzono Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, w związku z tym, w 1968 roku Oficerską Szkołę WOP rozformowano, a ostatnia promocja jej podchorążych w Kętrzynie miała miejsce w roku 1969. Tym samym przestało istnieć osobowe zaplecze Klubu, bo przecież jego kadrę zawodnicza jak i trenerską, poza nielicznymi wyjątkami stanowili słuchacze i żołnierze Szkoły. Poza tym kierownictwo MON nie było zainteresowane utrzymaniem struktur sportowych, działających do tej pory w jednostkach WOP, dlatego też w połowie 1966 roku Granica została zmuszona do rozwiązania sekcji piłki nożnej, siatkowej oraz ręcznej, a w klubie funkcjonowała jedynie pierwszoligowa sekcja strzelecka, której najwybitniejszą postacią była Barbara Kopyt, wielokrotna reprezentantka kraju, mistrzyni świata, wielokrotna mistrzyni i rekordzistka Polski, czterokrotnie w 10 najlepszych sportowców woj. Olsztyńskiego. Niestety, w roku 1969 i ona (sekcja) zaprzestała działalności.

Znaczna część dotychczasowych zawodników, głównie przedstawicieli gier zespołowych przeszła do lokalnego sąsiada KS Związkowiec ( później Zjednoczenie) a strzelcy zasilili Gwardię Olsztyn i Śląsk Wrocław. Dla wielu był to jednak koniec sportowej przygody. Granicę spowił blisko dwuletni mrok niebytu.

O dalszych losach i historii kętrzyńskiej Granicy już wkrótce.

Niniejszy tekst powstał przede wszystkim w oparciu o historyczne wydania lub przedruki z prasy lokalnej w związku czym może on zawierać niezamierzone przez autora drobne nieścisłości..