Mój świat

Mój świat za oknem obraz swój sieje
Woła mnie do swych przestworzy
Chcę spojrzeć mu prosto w ramy
Lecz wciąż ucieka… jakby ktoś gonił

Czasami łapię go całą piersią
Nienasycona i wciąż zachłanna…
A czasem milczę i wzdycham stęskniona
Tej czystej zieleni pod stopami
I pierzastego błękitu nieba…

Nocą zaś marzę o krasnym dzionku
By jasność biła w spragnione oczy
Lecz czasem zamiast… ciemność widzę rankiem
A księżyc z dala w oczy drwi swym rogiem

Ale gdy ujrzę ciepłe słońce w mroku
Od razu serce mocniej bije
I wnet się staje wszystko błahe…
Blaskiem promienieję , czuję na swej skroni
potu nadzieję… i znów przeżyłam i żyję…