XXX rocznica powstania Towarzystwa Miłośników Kętrzyna

Tę okrągłą rocznicę chyba wielu już zna
Bo trzydziestka stuknęła naszemu TMK.
Ich codzienne działanie ciągle się rozrasta;
Czynią tak, byśmy byli dumni z swego miasta.
Ze wszystkich jego członków każdy przyzna dzisiaj -
Jest duszą Towarzystwa – Rutkowska Marysia.
Jej świetnych referatów, prelekcji, zdobyczy
Człowiek już nie ogarnia, komputer nie zliczy.
Jej zasług aż tak wiele, że zliczyć nie sposób.
Działa, biega, dokształca, nigdy nie postoi,
Pisze książki o ludziach, dwoi się i troi.
Wiele spraw wciąż załatwia w dni zwykłe i święta,
Ciągle kogoś promuje, o wszystkim pamięta.
Zawsze chętna, uczynna, od lata do lata,
Jak prelegent zawiedzie, Maria dziury łata.
Najtrudniejsze zadania wciąż przed sobą kładzie,
Prawnuczkę kętrzyńskiego znalazła w Kanadzie.
Jak nieszczęsnych ratuje, widzisz, Boże drogi,
Pociesza i wspomaga, i stawia na nogi.
Nie dba o swoje sprawy, to prawda, niestety,
Radną została wtedy, gdy nie było diety.
Cenią ją Ukraińcy, Litwini czy Żydzi;
Polak medalu skąpił, niech się bardzo wstydzi!
Za Marysią podąża Jej siostra jedyna,
Co poszła w ślady mistrza Galla Anonima.
Robi zdjęcia, nakleja, ciągle ma nadzieję,
Że się uda utrwalić ważne nasze dzieje.
Jak miasto o tym nie wie, to dziś przypominam -
Jej opasłe kroniki, to skarby Kętrzyna;
Nasza, bliska historia, więc pomyśl człowieku,
Że to kiedyś przeczyta badacz dawnych wieków.
Rodzimej Kronikarce życzę powodzenia,
Choć teraz nie wyjawiam jeszcze jej imienia.
Dla nowej Pani Prezes nauka jest w cenie,
Wciąż popiera konkursy, stawia na kształcenie.
Prezes Lucyna książki wspiera najgoręcej;
Już je cztery wydała, będzie jeszcze więcej.
A sekretarz Halina tu się świetnie czuje,
Wnosi od święta torty i protokołuje.
Długo jeszcze by głosić wszystkich pań zalety,
Bo prym tutaj dziś wiodą wspaniałe kobiety.
Kroku im dotrzymują nieliczni panowie,
Ale o ich działaniu innym razem powiem.
Zdrowie czerstwe, prawdziwi niech Wam dobrze służy
Przez następne rocznice – oby jak najdłużej!
Niech gwiazda pomyślności wciąż Was opromienia,
A zawsze omijają troski i zmartwienia.
Niechaj w łasce największej Wasze życie płynie,
Bądźcie pełni radości w szczęśliwym Kętrzynie!

Stanisława Łozińska